Αλτιπλάνος

Όρος με τον οποίο χαρακτηρίζονται τα υψηλά εσωτερικά οροπέδια των Άνδεων της Νότιας Αμερικής. Οι Άνδεις, όπως και όλες οι μεγάλες οροσειρές της Γης που σχηματίστηκαν κατά την αλπική ορεογένεση, σπάνια αποτελούνται από μία και μόνο παράταξη βουνών. Κατά κανόνα περιλαμβάνουν δύο έως τρεις σχεδόν παράλληλες αλυσίδες ορεινών όγκων, ανάμεσα στις οποίες απλώνονται ακανόνιστου σχήματος και ποικίλης έκτασης οροπέδια. Οι χώροι αυτοί αποτέλεσαν εδώ και πολλούς αιώνες το φυσικό καταφύγιο των κατοίκων της περιοχής, γιατί οι περιοχές που εκτείνονται, δυτικά και ανατολικά των Άνδεων χαρακτηρίζονται από δύσκολες για τον άνθρωπο φυσικές συνθήκες. Στα δυτικά, προς τον Ειρηνικό ωκεανό, το κλίμα είναι υπερβολικά θερμό, ενώ στα ανατολικά, προς το δάσος του Αμαζονίου, η οργιώδης βλάστηση και οι ατέλειωτες βροχές προκαλούν καταθλιπτική διάθεση. Αντίθετα, στα υψηλά οροπέδια η επίδραση του ύψους εξισορροπεί την επίδραση του μικρού γεωγραφικού πλάτους κάνοντας ανεκτές τις τοπικές φυσικές συνθήκες. Τα υψηλά οροπέδια των Άνδεων είναι κατάλληλα κυρίως για κτηνοτροφία (λάμα και αλπακά), στα χαμηλότερα όμως σημεία τους καλλιεργούνται σιτάρι και άλλα αγρωστώδη φυτά, κυρίως όμως πατάτες, η πιο σημαντική τροφή των Ινδιάνων της Νότιας Αμερικής. Οι οικισμοί είναι συχνά χτισμένοι στα χείλη βαθιών κοιλάδων για να εκμεταλλεύονται το νερό που κατεβαίνει από τις βουνοκορφές προς τα χαμηλότερα σημεία. Το κλίμα και κυρίως η αραιή ατμόσφαιρα προκαλούν αρκετά προβλήματα προσαρμογής στους επισκέπτες της περιοχής, δεν ενοχλούν όμως τους ιθαγενείς που έχουν αναπτύξει κατάλληλες λειτουργικές προσαρμογές του οργανισμού τους.